Vakantie Duitsland-Denemarken

Vakantie Duitsland-Denemarken 6-21 juli 2007

Vrijdag 6 juli
Samen met een vriendin ben ik van 6 t/m 21 juli op vakantie geweest naar een aantal steden in Duitsland en naar Kopenhagen in Denemarken. Op vrijdag 6 juli heeft mijn moeder ons naar het station van Assen gebracht, waar onze reis echt begon. Deze eerste dag gingen we naar Keulen. Toen we ’s middag tegen 14.00 uur in Keulen aan waren gekomen, gingen we eerst naar een Tourist Information Center om een plattegrond van de stad te kopen en om te kijken of er dingen waren die we absoluut niet mochten missen tijdens ons bezoek aan Keulen. Daarna gingen we op zoek naar de jeugdherberg die we hadden geboekt. Dit bleek nog niet zo eenvoudig te zijn. Welke S-Bahn moet je hebben? In welke richting moet hij gaan? Als je dan eenmaal de goede S-Bahn in de goede richting hebt gevonden en bij de halte staat die op de routebeschrijving stond aangegeven, is het nog een hele klus om de jeugdherberg te vinden. Deze zat namelijk wat verstopt tussen de bomen. Maar het is ons gelukt en we hadden een mooie kamer die we met 4 andere meiden moesten delen. Nadat we onze bagage hadden gedropt, zijn we weer terug gegaan naar het centrum van de stad om daar wat rond te kijken. We hebben de Dom aan alle kanten bekeken (ook de binnenkant). Verder liepen we even langs de Rijn en hebben we nog een andere kerk bekeken. Daarna was het al tijd om een beetje te eten. Om een restaurantje te zoeken liepen we wat rond in het centrum van Keulen. Uiteindelijk belandden we bij Kentucky Fried Chicken. Na het eten liepen we nog wat rond in de winkelstraat. Daarna gingen we terug naar de jeugdherberg.

Zaterdag 7 juli
Na een heerlijk ontbijt in de jeugdherberg zijn we weer richting het centrum van Keulen gegaan. We wilden deze dag naar twee musea. De eerste die we bezochten was het Römisch-Germanischer Museum. In dit museum was van alles te vinden over de Romeinse en Germaanse tijd. Ook waren er verschillende opgravingen te zien. Nadat we dit museum helemaal hadden bekeken was het tijd voor de lunch. Omdat het mooi weer was konden we lekker buiten zitten. We vonden een mooi plekje bij de rijnoever. Na het eten liepen we een stukje langs de Rijn, omdat het tweede museum van deze dag zich ook langs de Rijn bevond, namelijk het Chocolademuseum. Onderweg naar het museum kwamen we langs allerlei mooie huisjes en gezellige pleintjes met heel veel terrasjes. Op verschillende pleintjes was ook live muziek en hier hebben we dan ook even naar staan luisteren. Daarna liepen we verder richting het Chocolademuseum, totdat we ineens weer muziek hoorden. Het bleek een schouwspel te zijn van een middeleeuwse bruiloft. Uiteraard bleven we hier ook weer even staan kijken. Toen het schouwspel afgelopen was, liepen we weer verder langs de Rijn, want we waren nog steeds niet bij het Chocolademuseum aangekomen. Gelukkig hadden we geen oponthoud meer onderweg en bereikten we al snel het museum. Heerlijk zo’n museum met zoveel chocolade. Je kon het hele productieproces van chocolade volgen en natuurlijk moet de chocolade ook worden geproefd. Nadat we het hele museum hadden gezien, moesten we uiteraard ook even naar het chocoladewinkeltje dat in het museum was. Daarna hebben nog even op het dak van het museum gestaan om van het uitzicht over de Rijn te genieten. Het werd tijd voor een lekkere kop thee. Deze dronken we op een terras tegenover het museum.
Daarna liepen we nog een rondje door de stad. Opeens werd het wel heel druk en bleek juist op deze dag Cologne Pride plaatsvond, een feest voor homoseksuelen. Daar liepen we dan als twee meiden. We zijn maar snel via een zijstraatje naar een iets rustigere straat gelopen. Het was ook alweer tijd om een beetje te eten. Dit deden we op een van de gezellige terrasjes die we eerder die middag al hadden gezien. Na het eten nog even naar de supermarkt om inkopen te doen en daarna maar weer terug naar het hostel. Daar hebben we nog even buiten gezeten en vervolgens zijn we nog even naar de Biergarten tegenover de jeugdherberg gegaan om daar nog wat te drinken.

Zondag 8 juli
We moesten vandaag al voor 10.00 uur uitchecken, omdat we vandaag verder zouden reizen naar de volgende stad van deze vakantie: Frankfurt am Main. Omdat het zondag was, wilden we eigenlijk wel naar de kerk, maar Keulen is heel erg katholiek. Na enig overleg en twijfel besloten we om toch maar een mis in de Dom bij te wonen, dus dat deden we ook. Omdat we al vroeg moesten uitchecken en onze trein al om 11.20 uur ging, namen we al onze bagage mee naar de Dom. Daar zaten we dan, als twee backpackers in de Dom. De mis duurde behoorlijk lang, zeker als je er de helft niet van verstaat. Om 11.10 was de mis nog niet afgelopen, maar we moesten wel weg om onze trein te halen. Gelukkig gingen ze op dat moment net hosti’s uitdelen, dus konden wij wel weg. Het station is direct naast de Dom, dus we hoefden niet ver te lopen. We zaten precies op tijd in de trein. Op naar Frankfurt! Tegen 14.00 uur kwamen we aan in Frankfurt en zochten we eerst weer een Tourist Information Center om een plattegrond en wat foldertjes te scoren. Daarna gingen we naar het hostel. Toen we in onze kamer aankwamen bleken er twee jongens te zitten, terwijl we dachten dat we weer in een meidenkamer zouden slapen. We hebben onze spullen in de kamer gedumpt en gingen toen de stad in om wat rond te kijken. Frankfurt heeft heel veel hoge kantoorgebouwen. Het is een en al torens. Omdat het behoorlijk warm was, besloten we om langs de oever van de Main te gaan lopen en daar wat rond te hangen. We liepen een heel stuk langs het water en kwamen uiteindelijk bij een kiosk die ijs verkocht. Hier kochten we een ijsje en gingen even lekker in de schaduw zitten. Toen we weer een beetje afgekoeld waren, zagen we een leuk pleintje waar we wat rondliepen. Dit was het eerste mooie en gezellige stukje Frankfurt dat we zagen. We hebben hier de rest van de middag rondgelopen en gekeken. Ook hebben we daar ergens gegeten en nog wat rondgelopen voordat we teruggingen naar ons hostel. Toen we daar weer aangekomen waren, bleken we nog een aantal kamergenoten erbij gekregen te hebben. Het probleem was dat er nu 7 mensen waren in een kamer voor maar 6 personen. Er was er dus een teveel. Na kort overleg met de receptie, mochten we de spullen van de twee jongens uit de kamer verwijderen, omdat het toch een meidenkamer bleek te zijn. Probleem opgelost. De jongens stonden wel even vreemd te kijken toen ze terugkwamen, maar ze begrepen het wel.

Maandag 9 juli
Vandaag wilden we eigenlijk naar een museum, maar in Duitsland zijn alle musea op maandag gesloten. Weten wij veel! Daar stonden we dan voor een dichte deur. Dan maar iets anders bedenken. We besloten om naar Heidelberg te gaan, omdat daar kasteel is. We gingen met de trein naar Heidelberg en al snel waren we bij het kasteel. Het was eerst een hele klim naar boven, maar dan heb je ook wat. Een prachtig oud kasteel met een super uitzicht over Heidelberg. Echt de moeite waard. Bij het kasteel was ook een apothekersmuseum (deze was niet dicht!) waar we nog even doorheen gelopen zijn. Verder bevond zich in het kasteel het grootste wijnvat. Het was echt een enorm ding, waar ruim 200.000 liter in gaat. Nadat we het kasteel helemaal hadden bekeken en lang genoeg van het mooie uitzicht hadden genoten, begonnen we weer aan de lange weg terug naar beneden. We liepen nog wat rond in Heidelberg en hebben nog even op een terrasje gezeten, want het was allang weer tijd voor een kopje thee. Daarna hebben we nog wat rondgelopen en wat winkeltjes bekeken, totdat het tijd was om te gaan eten. Dit deden we weer op een van de terrasje op het gezellige plein waar we ook thee hadden gedronken. Na het eten gingen we weer met de trein terug naar Frankfurt. We hingen nog wat rond op het station, omdat daar heel veel leuke winkels zijn. Op sommige stations in Duitsland kun je wel verdwalen, zo groot zijn ze.

Dinsdag 10 juli
Het was vandaag weer reisdag, maar bij het ontbijt kregen we te horen dat de treinen staakten. Daar zit je dan in een hostel, waar je om 10.00 uit moet checken. We besloten om op het station te gaan informeren hoe de zaken ervoor stonden. Toen we op het station aankwamen, zagen we dat de meeste treinen al weer reden, maar wel met flinke vertragingen. We gingen terug naar het hostel om onze bagage te halen en dan op het station een trein te zoeken die in de goede richting ging. Het maakte ons op dat moment niet zoveel uit of het een rechtstreekse trein naar München was of dat we ergens over moesten stappen. We waren allang blij als we uit Frankfurt weg konden komen. We zagen een trein naar Stuttgart die op het punt stond te vertrekken. We besloten om die te nemen en dan in Stuttgart een trein naar München te zoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Tweeënhalf uur later zaten we in Stuttgart op het station. De eerstvolgende trein naar München ging pas een uur later, dus hadden we ruim de tijd om op het station te lunchen. Nadat we een aantal heerlijke broodjes hadden weggewerkt, gingen we op zoek naar het perron waar de trein naar München zou vertrekken. ’s Middags om ongeveer 16.00 uur waren we eindelijk in München. We gingen eerst op zoek naar het hostel dat we hadden geboekt, zodat we onze bagage konden dumpen en ons een beetje konden opfrissen. In het hostel hadden ze verschillende folders, zodat we deze keer niet op zoek hoefden naar een Tourist Information Center. Ook waren er folders waar een plattegrond bij zat. Nadat we weer een beetje bijgekomen waren van de lange reis, gingen we richting het centrum om iets te eten en een beetje rond te kijken.

Woensdag 11 juli
Deze dag stond er een bezoek aan concentratiekamp Dachau op het programma en we besloten om al vroeg die kant op te gaan, zodat we ’s middags ook nog genoeg tijd hadden om in München rond te kijken. We gingen met de trein naar Dachau en vanaf het station met een bus naar het concentratiekamp. Ik ben vorige jaar in de zomervakantie naar Auschwitz geweest en Auschwitz en Dachau vertonen erg veel overeenkomsten. Een aantal gebouwen van het kamp staan er nog steeds en daardoor krijg je een goed beeld van hoe het er in de oorlog uit heeft gezien. Na anderhalf uur in het kamp rond te hebben gelopen, gingen we weer terug naar München. Daar gingen we eerst naar Marienplatz. Op dit plein bevind zich het stadhuis van de stad en zijn er weer erg veel terrasjes te vinden. Daarna gingen we met de S-Bahn naar een ander plein waar we een kop thee dronken bij Starbucks (helaas lusten we allebei geen koffie). Achter de Starbucks was de hoftuin die bij het residentiegebouw hoorde dat daar ook vlakbij stond. We liepen door deze tuin en Jannet zei dat we wel naar de Chinese toren konden lopen. Deze toren bevond zich midden in een park dat ook vlak bij de hoftuin lag. Dit deden we dus. Het was een mooie wandeling door het enorme park. Uiteindelijk kwamen we bij de Chinese toren uit. Hier hebben we even op een bankje gezeten en wat gedronken. Daarna zijn we weer doorgelopen op zoek naar een S-Bahn die ons naar de volgende plek bracht die we wilden zien. Dit was het Olympisch Stadion van München. Toen we dit hele complex hadden gezien gingen we weer met de S-Bahn (wat zijn die dingen verschrikkelijk handig) naar het centrum van de stad, want het was zo langzamerhand weer tijd geworden om te gaan eten. Na het eten wilden we naar een Egyptisch museum gaan, maar deze bleek al dicht te zijn. We besloten om op zoek te gaan naar Slot Nymphenburg. We hadden in de folders gezien dat dit een erg mooi slot moest zijn. Na een behoorlijk lange reis waren we bij het slot. Het begon al een beetje donker te worden, dus bleven we niet te lang bij het slot. Toen we bij de tram stonden te wachten, die ons weer naar ons hostel zou brengen, ontdekte ik opeens een teek in mijn enkel. In het hostel heb ik naar een tekenpincet gevraagd, maar die bleken ze daar niet te hebben. In plaats daarvan stuurden ze me naar het ziekenhuis. Dus wij ’s avonds om 21.30 uur nog even op weg naar het ziekenhuis voor een stom ieniemienie teekje. Maar ja, je kunt zo’n beestje ook niet laten zitten. Zo beleef je nog eens wat op vakantie. Rond 22.30 waren we weer terug in het hostel.

Donderdag 12 juli
Omdat we pas tegen de middag zouden vertrekken, hadden we ’s morgens nog tijd om naar Königsplatz te gaan om daar foto’s te maken. We hadden in een folder gezien dat daar mooie gebouwen staan. Na het maken van de foto’s zijn we gauw teruggegaan naar het hostel om onze spullen te halen om daarna met de trein een heel lange reis te maken naar Berlijn.
Het liep al tegen het eind van de middag toen we in Berlijn aankwamen. We gingen direct op zoek naar het hostel. Toen we onze spullen naar de kamer hadden gebracht, gingen we met de S-Bahn (ja ja, we hebben wat afgereisd) naar Zoologischer Garten gegaan. Vlak bij dit station heb ik vorig jaar in een hostel geslapen tijdens de liftvakantie. In de buurt van het station hebben we gegeten en daar nog wat rondgekeken. Ook hebben we even boodschappen gedaan, zoals we in elke stad deden. Vooral de ‘Eckes’ waren bij ons zeer geliefd. Daarna gingen we terug naar het hostel om uit te rusten van de lange reis en nieuwe energie op te doen voor de drukke dagen die we zouden hebben in Berlijn. Want heel Berlijn willen bekijken in 2 dagen is een uitdaging.

Vrijdag 13 juli
We begonnen deze dag bij de East Side Gallery, een stukje van de Muur dat helemaal beschilderd is. Daarna reisden we via de Hauptbahnhof (= Tourist Information Center = plattegrond en folders) naar Checkpoint Charlie. Bij de hoofdstation vond een beachfestival plaats en er waren ook een aantal heel mooie zandsculpturen gemaakt. We hebben ze even bekeken, we waren toch in de buurt. Ook bezochten we het museum bij Checkpoint Charlie. Wat waren de mensen creatief in de tijd dat de Muur een scheiding vormde tussen de beide delen van de stad! Ze bedachten van alles om van de ene naar de andere kant te komen. Nadat we het museum hadden besloten we om de rest van deze dag te gebruiken om de verder weg gelegen bezienswaardigheden te gaan zien en de volgende dag de binnenstad te bewonderen. We gingen met de S-Bahn naar Spandau waar we wat rondliepen. Toen we daar uitgekeken waren, gingen we naar het Olympisch Stadion van Berlijn. Daarna hebben we Slot Charlottenburg bezichtigd. Ook zeer de moeite waard. Ook de tuin achter het slot was de moeite van het bekijken waard. Nadat we Slot Charlottenburg aan alle kanten hadden bekeken, gingen we terug naar het centrum van Berlijn om iets te eten, nog wat rond te hangen en boodschappen te doen. Toen we ’s avonds weer in het hostel waren, bleek dat we die nacht 2 Nederlandse kamergenoten hadden.

Zaterdag 14 juli
In tegenstelling tot de steden die we eerder deze reis bezocht hebben, hebben we in Berlijn twee volle dagen om de stad te zien. Vandaag staat de binnenstad op het programma. Omdat er heel veel te zien is in Berlijn, beginnen we deze dag al vroeg en hebben we de hele route voor deze dag al uitgestippeld. Deze begint bij de Siegessäule in het park Tiergarten. Nadat we dit beeld hebben bewonderd gingen we verder naar het volgende punt op ons programma, het Egyptisch museum. Binnen in het museum was het lekker koel, terwijl het buiten steeds warmer begon te worden. Weer uit het museum liepen we via de Dom, het Rode Raadhuis en de Fernsehturm naar station Alexanderplatz. Hier kochten we een broodje die we lekker buiten in het zonnetje opaten, waarna we met de S-Bahn naar Potsdamer Platz gingen. Hier hebben we even door het Sonycenter gelopen. Daarna liepen we (via een omweg, verkeerde afslag genomen) naar het Holocaustmonument. We liepen verder naar Pariser Platz, waar de Brandenburger Tor staat. Helaas stond er een grote witte tent onder deze poort, zodat we geen echt mooie foto van dit bouwwerk konden maken. Gelukkig hebben we de foto van vorig jaar nog! Nog even een lekkere kop thee bij de Starbucks en verder maar weer. Op naar de Reichstag. Ondanks de warmte besloten we toch maar aan te sluiten in de rij om naar binnen te gaan. Als je daar dan toch bent, wil je ook op het dak. Lekker van het uitzicht over de stad genieten. Toen we weer beneden waren, was het al bijna weer tijd om te gaan eten. Het was weer zaterdag, dus pizzadag. We hadden een goedkope pizzeria gezien op station Alexanderplatz. Daar gingen we dus naar toe en hebben lekker buiten op het terras genoten van een heerlijke pizza. Ook na het avondeten hadden we nog een aantal bezienswaardigheden op het programma staan. We gingen eerst naar de Gendarmenmarkt, omdat we in een folder gezien hadden dat dat mooi moest zijn. En dat was inderdaad het geval. Nadat we daar een poosje hadden rondgelopen gingen we naar de Kurfürstendamm. Daar moet je ook geweest zijn als je in Berlijn bent. Daar hebben we ook wat rondgelopen om vervolgens weer bij de Gedächtniskirche uit te komen. Hier hebben we nog een poosje naar een paar breakdancers staan kijken en daarna was het weer tijd voor de gebruikelijke boodschappen, omdat de supermarkt om 22.00 uur sluit.

Zondag 15 juli
Vandaag geen Katholieke mis en ook geen evangelische dienst (daar werd avondmaal gevierd), maar lekker uitslapen. Daarna moesten we uitchecken en was het weer tijd om Berlijn achter ons te laten en door te reizen naar de volgende stad. Toen we op de Hauptbahnhof in Berlijn aankwamen, moesten we eerst zoeken naar het spoor waar onze ICE zou vertrekken. Toen we eindelijk het goede spoor hadden gevonden, reed de ICE voor onze neus weg. We moesten een uur wachten op de volgende ICE naar Hamburg. We hadden dus nog genoeg tijd om wat te eten te scoren, waarna we rustig op het perron gingen wachten op de trein. Om 14.00 uur kwamen we aan op het station in Hamburg. We gingen weer eerst naar het hostel om onze bagage te dumpen, maar daar moesten we eerst nog een half uur wachten voordat we in konden checken. Nadat dat eindelijk gebeurd was, gingen we naar de haven om daar wat rond te kijken. We hebben lekker op een terras bij het water gezeten om een kopje thee te drinken. Uiteindelijk zaten we daar zo lang dat we er ook maar wat te eten hebben besteld. Na het eten liepen we naar Speicherstadt. Dit is een gedeelte van de stad waar veel pakhuizen te vinden zijn. Daarna volgende we de bewegwijzering naar het centrum van de stad. Daar vonden we ook weer een Starbucks. Omdat het best warm was, bestelden we deze keer geen thee, maar een smoothie. Weer lekker in het zonnetje gezeten. We hebben echt zoveel geluk gehad met het weer! We liepen nog wat rond in de binnenstad en kwamen uiteindelijk bij een park uit. Ook daar hebben we nog even rondgelopen. Toen we dit park weer uit waren, kwamen we bij een Japanse tuin, waar we voor de aardigheid ook nog even doorheen liepen. Het was er behoorlijk druk. Daarna liepen we door naar het hostel, want we zagen op de kaart dat we daar inmiddels al weer aardig dicht in de buurt waren.

Maandag 16 juli
Deze dag begonnen we met het doen van boodschappen. In het hostel is een keuken die door de gasten kan worden gebruikt, dus leek het ons leuk om zelf te koken in plaats van alweer uit eten. Nadat we de boodschappen in de gezamenlijke koelkast hadden opgeborgen, gingen we naar Altona, een bepaalde wijk van Hamburg. Hier hebben we wat rondgelopen en daarna zijn we met de S-Bahn naar een meer midden in de stad gegaan, omdat het nog steeds heel warm was. We hebben de hele middag lekker bij het meer gezeten. Omdat ik maar 1 driekwartbroek bij me had en het nu al dagen lang mooi weer was, wilde ik graag een driekwartbroek erbij. We hebben even lekker geshopt bij de H&M. Daarna gingen we nog op zoek naar een nieuwe reistas voor Jannet, omdat die van haar het vele reizen niet aan kon. Nadat we alles gekocht hadden wat we nodig hadden gingen we terug naar het hostel om ons maar eens aan het koken te wagen. Even later hadden we allebei een bord vol heerlijke macaroni. Daarna zijn we nog een keer naar de supermarkt geweest om boodschappen voor de volgende dag te doen.

Dinsdag 17 juli
Vandaag een keer niet uitslapen, maar vroeg uit de veren. We moesten op tijd op het station zijn, omdat we plaatsten hadden gereserveerd in de trein naar Kopenhagen. We moesten dus snel douchen, eten, spullen pakken en uitchecken. We waren lekker op tijd op het station en hadden al snel onze plekken in de trein gevonden. We reden met de trein naar de haven van Puttgarten, waar we met trein en al op de boot naar Denemarken gingen. Na 3 kwartier varen waren we in Denemarken en daarna moesten we nog 2 uur rijden naar Kopenhagen. Daar kwamen we tegen 14.00 uur aan. Het was even zoeken naar de bus die ons in de buurt van het hostel zou brengen, maar ook dat is uiteindelijk gelukt. Helaas konden we in de bus niet met euro’s betalen, dus moesten we eerst in het stationsgebouw wat Deense Kronen zien te bemachtigen (ze doen in Denemarken nog niet aan Euro, dus het was wel even weer vreemd om ander geld in handen te hebben). Daarna hebben we ook direct maar kaartje voor thuis gekocht, dan hadden we die maar vast binnen. Inmiddels was de volgende bus gearriveerd, dus we konden richting hostel gaan. In het hostel hebben we onze spullen gedumpt en hebben de vrouw achter de balie uitgehoord over de verschillende mogelijkheden in Kopenhagen. Ze vertelde ons over de gratis fietsen die in de binnenstad van Kopenhagen te vinden zijn. Ook vertelde ze ons een aantal plaatsen waar we deze fietsen zouden kunnen vinden. Vol goede moed gingen we dan ook op weg om 2 van die fietsen te bemachtigen. Het openbaar vervoer in Kopenhagen is niet zo goed geregeld als in de Duitse steden die we tot nu toe hebben bezocht. Daarom is zo’n gratis fiets ideaal. Toen we al een heel stuk hadden gelopen, hadden we nog geen fietsen gevonden, zelfs niet een stalling waar eventueel fietsen zouden kunnen staan. Wel zagen we verschillende mensen op de Free Bikes rondfietsen. Wat gemeen, waarom zij wel en wij niet? We besloten om naar het centrum van Kopenhagen te gaan om iets te eten, omdat het inmiddels ook al etenstijd was geworden. We vonden een McDonalds en vonden dat wel veilig genoeg om iets te bestellen. Want je weet absoluut niet wat er op de menukaarten van andere restaurantjes staat, het Deens is best wel een onbegrijpelijke taal. Bovendien is Denemarken een erg duur land en we wilden wel een beetje betaalbaar eten. Na het eten liepen we een rondje door de binnenstad. Midden in Kopenhagen heb je het pretpark Tivoli. Hier liepen we een rondje omheen. Ondertussen bleven we uitkijken naar gratis fietsen, helaas weer zonder succes. Inmiddels begon het alweer aardig laat te worden, dus gingen we met de bus terug naar het hostel. Daar kwamen we erachter dat er nog meer Nederlanders waren en al snel zaten we met 4 Nederlandse meiden aan een tafeltje te kletsen. Dit was echt heel gezellig.

Woensdag 18 juli
Deze ochtend sliepen we eerst even lekker uit, omdat we de dag ervoor ook al vroeg uit de veren waren. We hadden besloten dat we in bij gebrek aan goed openbaar vervoer en gratis fietsen het beste een sightseeing tour konden gaan doen met zo’n dubbeldekkerbus. Zo kwamen we toch langs alle bezienswaardigheden. Bij elke hotspot kun je uitstappen en in een volgende bus weer instappen. Perfect om je van de ene bezienswaardigheid naar de andere te laten vervoeren. We besloten om direct maar een kaartje te kopen waarmee we drie verschillende rondritten konden maken. Zo konden we in twee dagen de hele stad zien. Vandaag deden we de ‘Mermaidtour’, langs onder andere het beeldje van de Kleine Zeemeermin en de Gefionfontijn. Het was lekker weer en we zaten lekker boven op de dubbeldekker met een open dak. Zo in het zonnetje genoten we van de tocht. Natuurlijk gingen we bij de mooiste en bekendste bezienswaardigheden uit de bus om alles even goed te kunnen bekijken. Ook bezochten we de vesting Kastellet. Het was al ver in de middag toen we klaar waren met het rondje. De bus stopte vlak bij het Hans Christian Andersen Museum. We besloten om dit museum te gaan bezoeken. In het museum werden verschillende sprookjes van deze schrijver uitgebeeld en verteld. Het was heel erg leuk. Nadat we het hele museum hadden gezien, liepen we nog wat rond in het centrum van Kopenhagen. Toen het etenstijd was gingen we op zoek naar het Franse pannenkoekenrestaurant dat we in een boekje hadden zien staan. Het was een heel klein restaurantje, maar de pannenkoeken waren uitstekend. Een echte aanrader. Na het eten liepen we terug naar het hostel, waar we de avond verder weer gezellig kletsend met de andere Nederlandse meiden doorbrachten.

Donderdag 19 juli
Vandaag stonden de andere twee sightseeing tours op het programma. De eerste was de Christiania-tour. Deze route ging door het zuiden van Kopenhagen. Het ‘hoogtepunt’ van deze tour was het bezoek aan Christiania. In dit ‘dorp’ wonen hippies, die een heel eigen leven leiden in een afgeschermd gebied. Ze zijn heel erg creatief. Ze schilderen en maken allerlei voorwerpen van hout. Heel veel toeristen zoeken deze mensen op. Zo ook wij. We ‘hopten’ hier even uit de bus, om vervolgens lopend langs de ‘Our Savior Church’ (die wij de ‘Curly Tower' noemden) naar Christiania te lopen. Het was erg indrukwekkend om te zien hoe de mensen daar leven, maar het was ook heel erg genieten van de mooie schilderingen die ze op de muren hadden gemaakt.
De tweede tour die we vandaag deden was de Carlsberg-tour. Deze tour ging naar de westkant van de stad. We kwamen onder andere langs de dierentuin en de Carlsberg-fabriek (Carlsberg is een biermerk uit Kopenhagen). Tijdens deze tour zijn we niet uit de bus geweest, zodat we na anderhalf uur alweer terug waren bij het eindstation. We liepen nog even naar de winkelstraat om eerst bij de McDonald’s een kop thee te drinken. Daarna liepen we verder die straat door, totdat we ineens, heel onverwachts, twee gratis fietsen zagen! Wij blij! Jannet had geen 20 Kronen muntstuk in haar portemonnee en ik had er ook maar één. Daarom bleef ik bij de fietsen staan om ze te bewaken, terwijl Jannet in een winkel geld ging wisselen. Toen ze terugkwam konden we eindelijk fietsen.
Het was eerst even wennen op die vreemde fietsen, maar al snel hadden we de smaak te pakken. We fietsten eerst wat door de binnenstad. Ik wilde graag naar de ‘Ronde Toren’ om daar een foto van te maken voor mijn broertje, omdat Bassie en Adriaan ook in de Ronde Toren waren geweest tijdens hun bezoek aan Kopenhagen voor een van de afleveringen. Nadat de foto was gemaakt, fietsten we nog een keer naar Nyhavn om daar nog een paar foto’s te maken. Hier waren we tijdens de Mermaid-tour ook al langs gekomen, maar op de fiets konden we even wat langer kijken en ook wat mooiere foto’s maken.
Daarna fietsten we nog een stukje richting Christiania. Onderweg kwamen we langs een heel mooi watertje, waar we even op een bankje van het uitzicht hebben genoten. We fietsten langs het water terug naar de binnenstad, want het werd inmiddels ook al weer etenstijd. We brachten de fietsen terug naar een van de stallingen en gingen toen op zoek naar het ‘culinaire hamburgerrestaurant’ dat we in het informatieboekje hadden zien staan. We vonden het restaurantje uiteindelijk en hebben heerlijk genoten van een heerlijke hamburger met wel 8!!! verschillende sausjes die we erbij kregen. Aan het tafeltje naast ons zat een Nederlands gezin. Erg leuk om steeds andere Nederlanders tegen te komen. Dat was in de andere steden waar we waren geweest niet zo vaak het geval geweest, behalve dan in Berlijn, waar we twee Nederlandse jongens op onze kamer kregen. We hebben even met ze gekletst en ondertussen heerlijk gegeten. Na het eten gingen we, via een omweg terug naar ons hostel, zodat we nog een stukje van de stad konden zien. We deden lekker rustig aan en genoten van alles wat we zagen. Het was tenslotte onze laatste avond in Kopenhagen. We gingen wel vroeg slapen, want onze trein ging de volgende ochtend al om 7.54 uur! En we wisten nog niet precies op welk spoor de trein ging.

Vrijdag 20 juli
We wilden dus op tijd op het station zijn om nog uit te kunnen zoeken waar onze trein zou vertrekken. Het schijnt in Denemarken zo te zijn dat dat onbekend is tot 20 minuten voordat de trein vertrekt, want dan verschijnt op een bord waar de trein te vinden zal zijn. Lekker logisch! Maar goed, we vonden de trein en we vonden onze gereserveerde zitplaatsen. We konden lekker zitten in de trein en we hadden genoeg tijd om rustig te ontbijten voordat we in de haven waren, waar we weer met trein en al op de boot gingen. Op de boot hebben we lekker buiten van het zonnetje genoten en ondertussen onze voorraad ‘ranzige snoepjes’ weggewerkt. Nadat we weer van boord af waren en met de trein nog ongeveer anderhalf uur hadden gereden, moesten we in Hamburg overstappen op de trein die ons naar Bremen zou brengen. Dit was een overvolle trein, maar het was erg gezellig. Het duurde gelukkig niet lang voordat we in Bremen waren. Op het station eerst maar weer langs de Tourist Information om een plattegrond te scoren en even te informeren waar we die beroemde dieren (de Bremer Stadsmuzikanten) konden vinden. De route werd voor ons uitgetekend op een plattegrond, dus dat was lekker makkelijk. Ook namen we weer het nodige foldermateriaal mee, voordat we op pad gingen om ons hostel te zoeken. Deze bleek gelukkig dicht bij het station te zijn. Nadat we een rondleiding door het hostel hadden gehad (langs de keuken die door de gasten kan worden gebruikt, de recreatieruimte met TV!! en de o zo gezellige zwembaddouches (ja, met z’n allen in een ruimte, jongens en meiden wel gescheiden)) en onze bagage hadden gedumpt, gingen we terug naar het station om een supermarkt te zoeken, waar we onze boodschappen konden doen voor het avondeten, want we gingen voor de tweede keer in ruim twee weken zelf koken. Nadat we terug waren, doken we samen de keuken in om een heerlijke maaltijd te bereiden. Het werd kipfilet met een heerlijke paprika-marinade, blokjes paprika en gebakken aardappeltjes. Het was echt superlekker. Nadat we onze vuile borden in de vaatwasser hadden gezet, bedachten we wat we die avond wilden doen. We wilden eigenlijk nog wel even de stad in om alvast wat te kunnen zien, maar de lucht begon al wat donker te worden. Niet veel later kwam de regen met bakken uit de hemel en het werd de hele avond niet meer droog. We bleven dus lekker in de recreatieruimte zitten. Omdat we van een week eerder nog wisten dat er op vrijdagavond een leuk programma op de Duitse TV te zien is (Entern oder Kentern) zaten wij al op tijd met een lekkere kop thee voor de buis. Heerlijk een avondje TV kijken. Een moeder en haar twee kinderen kwamen er ook bij zitten, maar ze moesten wel met ons meekijken naar ons nieuwe favoriete Duitse Tv-programma. Nadat we nog een poosje TV hadden gekeken en nog lekker op de bank een boek hadden gelezen, gingen we ons laatste nachtje slapen. Morgenavond liggen we lekker weer in ons eigen bed.

Zaterdag 21 juli
De laatste dag van onze vakantie is aangebroken. Vanavond zijn we, na een reis van 16 dagen weer thuis. Maar eerst hebben we nog een hele dag te gaan, we moeten immers nog een hele stad bekijken. We gingen al vroeg op pad. Eerst uitchecken in het hostel en daarna lekker de stad in. Als eerste moesten we natuurlijk op zoek naar de Bremer Stadsmuzikanten. Die moesten we zeker hebben gezien, anders waren we niet in Bremen geweest. Nadat er eerst een hele club Russen voor het beeldje stonden, die allemaal om de beurt met de muzikale dieren op de foto moesten, hadden we de gelegenheid om het beeldje te bewonderen en vast te leggen. Nadat we dat uitgebreid hadden gedaan, liepen we verder door de stad. We liepen door leuke steegje en langs mooi gebouwen. Ook liepen we door een winkelstraat. Bij een boekhandel konden we het niet laten om allebei een boekje over de Bremer Stadsmuzikanten te kopen als aandenken aan ons bezoek aan deze stad. We liepen verder, totdat Jannet opeens bedacht dat er in Bremen nog een beeld staat dat ze wel wilde zien. Het was het beeld van de varkenshoeder. We vroegen aan een vrouw waar we dat beeldje konden vinden en we liepen er heen. Onderweg kwamen we langs een soort ‘Walk of Fame’ met handafdrukken van in Duitsland bekende mensen. De enige naam die wij kenden was Rudi Carell. Zijn handafdruk en handtekening stonden ook in deze rij. Na een mooie wandeling door het winkelcentrum van Bremen, kwamen we bij het bewuste beeld aan. Waarom is het in Bremen toch onmogelijk om een foto van een standbeeld te maken zonder dat je eerst moet wachten totdat er een kudde mensen voor weg gaat of ervan af gaat? Maar uiteindelijk hebben we ook dit beeldje vast kunnen leggen. We besloten dat we nog even naar de Botanika zouden gaan. Van deze exotische dieren- en plantentuin hadden we ook een folder. Deze folder vertelde ons dat er in het park ook kikkers te vinden zouden zijn. Dit vond Jannet helemaal geweldig, aangezien zijn gek is op kikkers. Vol goede moed gingen we dus ook naar het park. We zagen allerlei dieren en maakten zowaar een hele safari door verschillende landen. Maar we zagen van alles, maar geen kikkers. We waren het park al zo’n beetje weer uit, dus moesten we toch maar eens aan een medewerker vragen waar we die kikkers nou konden vinden. “Die zijn helaas niet gekomen”, was het antwoord. Nou, mooi is dat. Staat er op de folder dat er kikkers zijn, maar dan zijn er helemaal geen kikkers. Maar goed, al met al was het toch een leuk park en we hadden de middag weer gevuld, want het werd nu wel tijd dat we teruggingen naar het hostel om onze spullen te halen, die daar nog even mochten staan, want we moesten ook zo weer naar het station om de allerlaatste treinreis van deze reis te gaan maken. We haalden onze spullen en vertrokken naar het station. Daar stapten we in de trein die ons naar Leer zou brengen. In Leer stapten we over op de ons o zo bekende “stoptrein van Leer naar Groningen”. We kenden het hele praatje over alle tussenstations uit ons hoofd. Dat voelt al weer lekker vertrouwd. Na een stukje waren we de grens tussen Duitsland en Nederland weer gepasseerd en waren we in Nieuweschans, de allerlaatste plaats die we zouden aandoen voordat we thuis waren. Want we hadden van tevoren al afgesproken dat onze reis zou eindigen bij de Chinees tegenover het station van Nieuweschans. Hier zouden we voor de laatste keer samen eten om onze vakantie feestelijk af te sluiten. We genoten van het heerlijke eten en keken samen terug op een geweldige vakantie. Toen was het tijd om onze taxi (de ouders van Jannet) te bellen, zodat ze ons op konden halen.

Het was een supergave vakantie die ik zeker nog wel een keer over zou willen doen. Jannet, bedankt voor al die leuke, gekke, onvergetelijke momenten die we hebben beleeft tijdens onze vakantie. Ik kijk nu al weer uit naar een volgende reis die we samen zullen ondernemen.

Alpha Landelijk Liftrace 2007

Van zaterdag 24 februari tot en met maandag 26 februari werd voor de 4e keer de Alpha Landelijk Liftrace georganiseerd. Leden van Alphaverenigingen uit heel Nederland kunnen hieraan meedoen. De eindbestemming blijft tot het moment van vertrek geheim. Ik heb dit jaar voor het eerst mee aan deze race. Mijn liftpartner was Marnix van Alpha Dronten. In totaal deden er 17 koppels mee aan deze liftrace.

De reis begon dit jaar in Zwolle. Om 8.00 werd iedereen bij de MacDonald’s verwacht. Daar kregen we eindelijk te horen waar de reis naar toe zou gaan, naar Stuttgart in Zuid- Duitsland. Volgens het informatieboekje dat we kregen was het een reis van 582 km.
Vol goede moed begonnen we tegen 8.30 uur met onze pogingen om iemand zover te krijgen dat we mee mochten rijden. Na ongeveer een uur op verschillende plekken te hebben gestaan en al een aantal andere koppels te zien vertrekken, hadden ook wij onze eerste lift te pakken. Het was een korte rit en na nog twee korte liften, stonden we bij Arnhem. Helaas wel aan de verkeerde kant, zodat we eerst naar Venlo moesten, voordat we de grens over konden. Een Britse vrachtwagenchauffeur wilde ons wel meenemen naar Venlo. Maar hier ging het weer een beetje verkeerd. We werden in Baarlo (= een klein dorpje net onder Venlo) afgezet. Gelukkig kregen we daar redelijk snel een lift aangeboden naar Krefeld. Joepie, we zijn in Duitsland! Daar hoefden we ook niet lang op een lift te wachten. We konden met een man en een vrouw meerijden naar Frankfurt. Deze mensen hadden nogal haast omdat ze hun vliegtuig moesten halen, dus we schoten lekker op. Ook hier hoefde we niet heel lang te wachten op de volgende lift. Een vrouw vond dat we daar niet goed stonden als we richting Stuttgart wilden. Ze heeft ons naar een andere Autobahn gebracht waar de kans op een lift naar Stuttgart veel groter was. En ze had gelijk. We hadden al snel onze 8e en laatste lift naar Stuttgart te pakken. Deze mensen hebben ons vlak bij de jeugdherberg afgezet. Om 19.00 uur hadden we, na een reis van 10 en half uur, onze eindbestemming bereikt. We arriveerden daar als 9e. De koppels die al eerder waren aangekomen stonden al buiten. Ze wilden net de stad in om te gaan eten. We konden nog snel even onze spullen naar binnen brengen en met de groep mee. Na een mooie wandeling vonden we een restaurant waar we wel konden eten. Die avond zou er ook een jazzbandje optreden in het restaurant. Eigenlijk moesten we €6,- betalen om in dat restaurant te mogen eten. Na enige onderhandelingen van Femke mochten we voor €1,- naar binnen. Na het eten liepen we terug naar ons jeugdherberg. Ondertussen waren er weer een aantal koppels binnengekomen, maar nog niet iedereen. We gingen met z’n allen bij de receptie zitten wachten op de laatste koppels. Ondertussen werden de nodige verhalen uitgewisseld. Om 21.30 kwamen de laatste twee koppels binnen en waren we weer compleet. Een koppel is onderweg alweer teruggegaan omdat het liften behoorlijk tegenzat. Uiteindelijk waren we dus met 16 koppels in Stuttgart. Na nog meer (spannende) verhalen te hebben gehoord, werd het tijd om maar eens lekker te gaan slapen. Liften is toch een behoorlijk vermoeiende bezigheid.

Zondagochtend hebben we een lekker ontbijt gehad in de jeugdherberg. Na het ontbijt was het tijd voor het officiële gedeelte. Na een gebed en een stukje lezen uit de bijbel (ja, het is en blijft zondag), mochten alle koppels nog een keer kort iets vertellen over hun reis. Ook werd ‘De Gouden Liftduim’ overgedragen aan Jan en Gerola, de winnaars van dit jaar. Na deze plechtige gebeurtenis, hebben we nog een aantal liederen gezongen en gebeden. Daarna mocht iedereen doen wat hij zelf wilde. Ik ging met een aantal anderen de stad in. We hebben wat rondgelopen en rondgekeken. We liepen langs de Staatsgalerie. Verder hebben we nog een kerk bezichtigd. ’s Middags gingen we naar het Mercedes-Benz-museum. Toen we daar na een reis met de U-Bahn en een heel eind lopen, stond er een enorme rij voor de ingang. We hebben toch de gok gewaagd en zijn ook in de rij gaan staan. Ondertussen probeerden we erachter te komen wat de entreeprijs van het museum was. Dit bleek heel erg mee te vallen, €4,- voor studenten. Na ongeveer 3 kwartier in de rij te hebben gestaan waren we eindelijk binnen. Toen was het eerst tijd voor een kopje koffie/thee/warme chocolademelk. Toen gingen we het museum in. Van boven naar beneden wordt door het hele museum heen de geschiedenis van Mercedes verteld. In het museum waren ook ongeveer 70 auto’s te bewonderen. Het was best leuk om dat alles een keer te zien. Na het museum bezoek was het tijd om weer terug te gaan naar het centrum van Stuttgart. We hadden met de rest van de groep om 18.00 bij de Hauptbahnhof afgesproken. Toen iedereen er was gingen we op zoek naar wat eten. Het grootste gedeelte van de groep ging naar de MacDonald’s. Toen we onze maag weer hadden gevuld, gingen we naar een Ierse pub. Hier hebben we de rest van de avond gezeten. De mensen die niet bij de MacDonald’s hebben gegeten, kwamen ook naar de Ierse pub. Het was erg gezellig en al veel te snel was het tijd om ons jeugdherberg weer op te zoeken.

Maandag was het alweer de laatste dag van deze reis. Omdat we weer een lange terugreis voor de boeg hadden, was het al vroeg dag. Na het ontbijt nog gauw even de laatste spullen inpakken en toen was het alweer tijd om te vertrekken. Marnix en ik vertrokken tegelijk met nog 3 koppels. Na weer een keer de vele trappen af naar het centrum van Stuttgart, en een stukje lopen, kwamen we aan bij de Hauptbahnhof. En dan moet je gaan bedenken waar je heen wilt. Die lekker duidelijke kaarten die op het station hangen helpen ook zo goed mee. Uiteindelijk hebben we besloten om met de S-Bahn naar Ludwigsburg te gaan. Maar toen we in de trein zaten, leek het ons verstandiger om door te rijden naar Tamm. Dus dat deden we ook. Vlakbij het station was een benzinepomp, waar we een lift probeerden te krijgen. Helaas werden we hier weggestuurd door een medewerker. We liepen eerst een eindje verder, maar al niet lang daarna besloten we dat we wel alvast een stuk richting Autobahn konden lopen. Na een poosje kwamen we langs een aantal winkels. Hier was ook een grote parkeerplaats en het was vlak bij de snelweg. Dit leek ons een goede plek om lift te zoeken. Maar na het op verschillende plekken te hebben geprobeerd, hadden we nog geen lift. Inmiddels was een van de andere koppels al wel weg. Na nog een poosje te wachten, hadden we eindelijk een lift. Deze bracht ons naar een benzinepomp bijna in Stuttgart. Daar probeerden we een volgende lift te krijgen. Dit lukte ook niet echt goed, dus liepen we naar een stoplicht een eindje verderop. Bij een stoplicht moeten de auto’s stoppen als het licht op rood staat, maar helaas ging dit licht niet zo vaak op rood en stopten er dus ook bijna geen auto’s. Toch maar weer terug naar de benzinepomp om het daar nog een keer te proberen. Een man die daar aan het tanken was, bood aan ons naar de oprit van de snelweg naar Heilbronn te brengen. Het was een lift van ongeveer een halve kilometer, maar goed, elke lift is er weer een in de goede richting. En daar sta je dan op een plek waar je alleen met de auto kunt komen en ook alleen maar met de auto weer weg kunt. Ook hier waren weer stoplichten. Deze gingen gelukkig iets vaker op rood dan die andere stoplichten. Helaas duurde het wel weer een hele poos voordat we een lift hadden. Uiteindelijk mochten we meerijden met een leverancier van auto-onderdelen. Deze man ging naar Heilbronn, maar hij moest eerst nog bij een aantal klanten in andere dorpen in de omgeving langs. Maar wij waren allang blij dat we weer een lift hadden, dus we zeurden niet. Het was een mooie rit door de omgeving. Zo zie je toch weer andere dingen dan wanneer je alleen maar met een rotgang over snelwegen rijdt. Toen we in Heilbronn waren, was het even zoeken naar een geschikte plek waar we het beste konden worden uitgezet. Dit bleek niet zo eenvoudig. We werden midden in Heilbronn bij een benzinepomp gedropt, een heel eind bij de Autobahn vandaan. We besloten om eerst maar eens een stuk te gaan lopen om dichter bij de snelweg in de buurt te komen. Dit bleek nog een behoorlijke afstand te zijn. Ondertussen was het ook behoorlijk gaan regenen. Daar loop je dan op een willekeurige maandagmiddag in februari in de stromende regen in Heilbronn. Na kilometers te hebben gelopen, kwamen we eindelijk bij stoplichten in de buurt van de snelweg. Inmiddels was het al 15.15 uur. We hebben nog even geprobeerd om een lift naar Mannheim te krijgen, maar waren allebei niet echt meer gemotiveerd. We besloten om terug te lopen naar Heilbronn om daar een station op te zoeken, zodat we met de trein terug naar Nederland konden. Dus liepen we weer een paar kilometer terug, op weg naar het station. Daar aangekomen was het ook nog niet zo eenvoudig om een treinkaartje te kopen. Marnix en ik konden allebei niet met onze pinpas betalen. We moesten dus eerst geld opnemen, zodat we de kaartjes contant konden betalen. Toen dat gelukt was, was het wachten op de trein. Deze kwam na ongeveer een half uur. Om 17.00 uur zaten we warm en droog (want het regende inmiddels alweer) in de trein. De treinreis van Heilbronn naar Arnhem duurde iets meer dan 5 uur, dus we hadden alle tijd om uit te rusten van de lange wandeling die we hebben gemaakt. Na anderhalf uur in de stoptrein van Heilbronn naar Mannheim te hebben gezeten, stapten we over op de ICE naar Duisburg. Wat een ervaring! Lekker comfortabele stoelen en een snelheid van 275 km per uur! Na 2 uur waren we in Duisburg. Hier moesten we weer overstappen. Voordat we in de andere ICE stapten, hebben we eerst nog even een broodje gekocht, want we hadden de hele dag nog niet echt gegeten. Na nog een dik uur in de ICE waren we om 22.10 eindelijk weer op Nederlandse bodem. We hoefden maar een paar minuten te wachten op de intercity naar Zwolle. Onderweg stapten Ferdinand en Frieda (een van de andere liftkoppels) ook bij ons de trein. Zij waren door hun laatste lift afgezet bij het station in Winterswijk. Er werden de nodige verhalen uitgewisseld, waarna we al snel in Zwolle waren. Hier was het tijd om afscheid te nemen, want Marnix ging richting Dronten en ik reisde nog even verder naar het Leeuwarden. Om 0.45 was ik thuis en toen was deze reis ook al weer ten einde.

Weekendje Vlieland

Ik was amper terug van de reis naar Roemenië of ik vertrok alweer richting Vlieland.
Jolanda was op vrijdag al naar het eiland gegaan, maar ik was net te laat terug om de laatste boot van vrijdag te kunnen halen, dus er zat niks anders op dan pas op zaterdag de overtocht te maken.

Ik ging met de boot van 13.30 en werd om 15.15 al door Jolanda opgewacht in de haven van Vlieland. Het was even zoeken naar de bagage omdat ik zo slim ben geweest om te vergeten in welk karretje ik mijn tas had gestopt. Maar na enig speurwerk heb ik hem toch weer gevonden en konden we de tocht naar de camping beginnen. Na een kwartiertje lopen kwamen we aan op Stortemelk. Jolanda wist de weg al, dus we hoefden niet te zoeken. En wat is het lekker makkelijk dat de tent al kant en klaar is als je aankomt op de camping.

Toen ik 's morgens thuis wegging was het helemaal geen mooi weer, maar het was zulk mooi weer op Vlieland dat ik na aankomst op de camping dat ik direct de zomerkleren uit de tas kon halen. Na de verkleedpartij, gingen we eerst maar eens wat boodschappen halen in de winkel.
Daarna was het tijd om de camping te gaan verkennen en om een kijkje op het strand te nemen.
Toen we terugkwamen van het stand was het alweer tijd om een hapje te gaan eten. Na het eten liepen we even naar het dorpje om wat zakgeld te halen bij de bank. Weer terug op de camping ging de zon ook al bijna onder. Dit wilden we vanaf het strand gaan bekijken. Helaas zat er een laagje wolken, zodat we de zon niet in de zee konden zien zakken. Maar het was ook heel mooi om de mooi gekleurde lucht te bekijken. Toen de zon was verdwenen achter de wolken, gingen we terug naar de camping om ons klaar te maken voor het 'echte werk'. Henkus kwam deze avond spelen in 'de Bolder' en natuurlijk moesten wij daar bij zijn. Sterker nog, dit was de reden waarom wij op Vlieland zaten. Dus gehuld in onze "I love HENKUS"-shirts liepen we de Bolder binnen. Daar stonden de jongens van Henkus ook al. Ze herkenden ons direct en we hebben even gezellig met ze gekletst. Ze vonden het leuk dat wij naar Vlieland waren gekomen. Om 22.30 begon hun optreden en het was zoals altijd weer puur genieten, ook al zongen ze veel nieuwe liedjes. Maar ze zongen ook het nummer 'Applepie' dat we al 2,5 jaar niet meer hadden gehoord. Ook tijdens de pauze kwamen de muzikanten even naar ons toe om te even te kletsen en om ons nog wat nuttige tips te geven voor het maken van foto's. Want hoe goed je je best ook doet, het blijft moeilijk om drummer Dennis op de foto te krijgen. Maar het is ons gelukt, we hebben nu ook foto's waar Dennis wel opstaat. Na de pauze hebben we nog weer kunnen genieten van de muziek van Henkus. Ook na het optreden was er nog even tijd om te kletsen met de heren. Dit was echt weer een super avond.
Die nacht kropen we ook moe maar voldaan in onze tent.

Zondagochtend regende het eerst en dat was een goede reden om lekker lang in bed te blijven liggen. Gelukkig werd het weer later beter en konden we buiten ontbijten. Ook nu wandelden we weer een rondje over de camping dat weer eindigde op het strand. 's Middags wilde we ook wel iets van het eiland zien en liepen we eerst richting de haven en vandaar over de dijk richting de vuurtoren. We liepen aan de andere kant van de vuurtoren door een heel mooi gebied weer terug naar de camping. Jolanda vertrouwde mijn kaartleeskunsten niet echt, maar wist zelf ook niet waar we langs moesten. Gelukkig kwamen we toch weer vlakbij de camping uit. Alsof we nog niet genoeg hadden gelopen, liepen we nog een keer een rondje over het strand, lekker op blote voeten door het water. Omdat het best hard waaide en daardoor niet al te warm was op het strand en om weer op te warmen gingen we een lekker warm kopje thee drinken in de Bolder. Daarna was het tijd om te gaan bedenken wat we deze avond wilden eten. We besloten beide iets anders te bestellen en het daarna in de tent op te gaan eten. Na het eten was het voor de allerlaatste keer tijd om een rondje over het strand te lopen en nog een poging te doen om de zonsondergang te zien, maar de wolken waren weer spelbrekers. We gingen na onze laatste strandwandeling ook nog maar voor de laatste keer naar de Bolder om te kijken of daar nog iets te beleven was. Er stond nu weer een ander bandje op het podium, waar de avond ervoor Henkus nog stond te feesten. We lagen deze avond toch een stuk vroeger in bed dan de avond ervoor, maar we moesten de volgende ochtend ook een stuk vroeger er weer uit.

Maandag, dag van vertrek.
We werden deze ochtend al heel vroeg wakker, omdat onze tent op het punt stond met ons erin weg te waaien. Tjonge, wat een storm. Veel wind, veel regen en ook nog onweer. Heerlijk vakantieweertje... Na een poosje met kloppend hart in de tent liggen, vielen we toch weer in slaap en toen we weer wakker werden gemaakt door onze wekker (lees: telefoon), was de wind gelukkig weer een beetje gaan liggen. Maar het regende nog steeds. We besloten eerst de tassen maar zoveel mogelijk in te pakken. Toen dat gebeurd was hebben we alle bagage naar het toiletgebouw gesleept, zodat de tent leeg was en kon worden afgebroken. We braken de tent af en sjouwden deze ook naar het toiletgebouw. Daar konden we de tent inpakken zonder helemaal nat te regenen. Om 9.30 werd onze bagage bij het toiletgebouw opgehaald. Eindelijk hadden wij nu tijd om te ontbijten. De wastafel werd gebruikt als ontbijttafel en dat ging prima. Ja, het blijft toch altijd behelpen als je gaat kamperen. Toen we weer een stevige bodem hadden gelegd, liepen we richting haven. Het was op dat moment gelukkig zo goed als droog. Maar we waren amper in de haven of het begon alweer te regenen. We waren precies op tijd weggegaan van de camping. Na een uur wachten in de haven, mochten we eindelijk op de boot. Na anderhalf uur lekker schommelen, hadden we weer vaste grond onder onze voeten. En weer was het zoeken naar de bagage. Deze keer niet omdat we niet hadden onthouden in welk karretje onze tassen zaten, maar omdat de jongen die onze bagage van de camping naar de haven bracht, onze bagage ook in het karretje heeft gestopt. Toen we onze eigendommen weer terug hadden gevonden, liepen we richting station, waar we nog een half uur in de regen op de trein moesten wachten. Toen die er eindelijk was, konden we echt op weg naar huis. Om 16.00 waren we weer terug in Vlagtwedde en was ook deze vakantie weer voorbij.

Reis naar Roemenië

Donderdag 17 augustus:
Op donderdag 17 augustus vertrokken we met een groep mensen van de Nederlands Hervormde kerk te Vlagtwedde naar het Roemeense plaatsje Iermata Neagra. De groep bestond uit 8 volwassenen en 11 jongeren.

Iedereen werd deze ochtend om 4.00 bij de kerk verwacht. Om 4.15 vertrokken we. We reden over Bellingwolde om Aike Wolfs thuis op te halen. Vlak daarna om 4.30 passeerden we de Duitse grens. We reden over Bremen, Hannover, Magdeburg, Leipzig en Dresden naar de Tsjechische grens. Deze bereikten we tegen 13.00. Dit was het eerste land tijdens deze reis waar ik nog nooit was geweest. En dit was de eerste keer dat de paspoorten echt gebruikt werden, want iedereen die de grens overgaat, moet zijn paspoort laten zien. We reden door Tsjechië langs Praag en Brno. Bij Praag zijn we nog een stukje verkeerd gereden, maar al snel konden we draaien en de goede kant op rijden. Tegen 19.30 bereikten we de grens met Slowakije. De zon begon hier al onder te gaan. We reden door Slowakije langs Bratislava. Om 20.45 kwamen we bij de grens naar Hongarije. Het was nu nog maar een klein stukje naar Mosonmagyaróvár, waar we die avond zouden slapen in een motel. Hier kwamen we ’s avonds, na een reis van 1100 km, om 21.15 aan. Na een bord patat met schnitzel, hebben we lekker geslapen.

Deze eerste dag van de reis is goed verlopen. Er waren weinig problemen onderweg en we hadden ook weinig oponthoud bij de verschillende grensovergangen.

Vrijdag 18 augustus:
Vandaag moet er nog weer een flink stuk worden gereden. De wekker gaat deze morgen dus ook al vroeg, al om 6.30. Vóór het ontbijt moet alle bagage al weer in het busje zijn geladen en ook hadden we vandaag voor de laatste keer de gelegenheid om nog even lekker te douchen. Om 8.00 zat iedereen weer fris aan het ontbijt en om 9.00 vertrokken we bij het motel. Vandaag moeten we heel Hongarije doorrijden en nog een klein stukje door Roemenië om Iermata te bereiken. Maar voor we aan deze reis konden beginnen, moesten er eerst nog vignetten worden gekocht. Direct bij de eerste de beste afslag reed dhr. Smith al verkeerd. Dhr. Meijer reed achter hem aan, maar dominee van Ommeren en Jan Bossen reden namen wel de goede afslag. Al gauw ontstond er verwarring, wie zat er nu goed en wie was fout? Dhr. Smith herkende ineens het restaurantje bij de benzinepomp waar we stonden. Hij herkende dit van de terugweg van eerdere reizen naar Roemenië. Wij zaten dus verkeerd. Na wat heen en weer gebel, waren we om 10.00 weer ‘compleet’ en konden we weer verder reizen. Om 15.50 belde de Roemeense dominee Joszef Nagy op om te informeren of de reis nog goed ging en om te vragen waar we waren. Op dat moment waren we nog ongeveer 5 km van de grensovergang van Hongarije naar Roemenië verwijderd. Om 16.00 bereikten we de grens. Ook kregen we bij deze grensovergang een stempel in ons paspoort. Omdat Roemenië in een andere tijdzone ligt, werden bij de grens ook de horloges een uur vooruit gezet en was het ineens al 17.00. Na nog een uurtje rijden, bereikten we om 18.00 uur (Roemeense tijd) het dorpje Iermata Neagra. De totale heenreis duurde ongeveer 23 uur.
De kinderen van de kerkgemeenschap stonden al op ons te wachten en begroetten ons met het zingen van een lied. Dit was heel erg leuk. Na een hele rij handen schudden, konden we direct aan tafel. We kregen wortelsoep, blokjes vlees, aardappels en doperwten+worteltjes. Na het eten kregen we een korte rondleiding over het terrein dat voor een paar dagen ons ‘thuis’ zou zijn. We bekeken de landbouwmachines die vanuit Nederland naar dit plaatsje zijn gekomen en we bekeken de kerk en de pastorie.
Na deze rondleiding maakten we onze slaapplaatsen gereed, zodat dat niet midden in de nacht nog moest gebeuren. Hierna was het tijd om de jeugd van deze gemeente wat beter te leren kennen en om wat spellen te spelen. Er werd een volleybalnet opgehangen over de straat. Later op de avond toen de Roemeense jongeren al naar huis waren hebben we ons nog even vermaakt met het spel ‘Amerikaans Liften’. Dit spel viel bij iedereen goed in de smaak. Moe maar voldaan gingen we deze avond naar bed.

Zaterdag 19 augustus:
Om 7.00 werden we gewekt door de kerkklok die een aantal minuten bleef slaan. Nadat de klok zich weer stil hield, hoorden we gitaarmuziek en gezang. De Roemeense meiden zaten op dit vroege tijdstip al buiten te zingen. Ook waren enkele vrouwen al bezig met het voorbereiden van ons ontbijt. Om 9.00 zaten we aan het ontbijt. Voor deze dag stonden een aantal klusjes op het programma. Een aantal onderdelen van de combine moesten worden vervangen, er moest een geluidsinstallatie worden aangelegd in de kerk en er moesten een paar planken worden geverfd. Ook was er deze ochtend de gelegenheid om de Roemeense jeugd beter te leren kennen en om samen met hen enkele liederen te zingen. Een aantal liederen uit Opwekking kennen zijn in het Hongaars. Er werd dus tweetalig gezongen. Het is echt heel mooi om zo samen, ieder in zijn eigen taal, dezelfde God te prijzen en te aanbidden.
Om 13.00 was het tijd om te gaan eten. In Roemenië is het de gewoonte om elke dag twee keer warm te eten. We kregen alweer soep, rijstbolletjes met doperwten erin en kleine koude gehaktballetjes.
Na het eten mochten we toerist spelen en maakten we onder leiding van dominee Joszef een rondwandeling door het dorp. We liepen langs een schooltje, over de dijk, langs een waterbron en langs huizen van enkele gemeenteleden.
Later op de middag vertrokken we met de auto naar Madáras, een dorpje ongeveer 30 km verderop. Hier was een zwembad, dat gevuld was met bronwater. Het water was heel warm, ongeveer 35 graden. Ook was er een bad met water dat 60 graden was. We hebben een uur rondgehangen in het bad.
Om 19.00 stond het avondeten alweer voor ons klaar. Deze keer kregen we spaghetti.
De avond werd vervolgd met een bijbelstudie over het Woord van God. Deze studie werd gedaan door dominee van Ommeren. Hij deed dit in het Engels. Er was een tolk aanwezig die de studie van het Engels naar het Hongaars vertaalde. Ook zongen we samen nog enkele liederen uit een boekje van Stichting HOE.
De rest van de avond werd weer gevuld met spelletjes, volleyballen, kletsen en Amerikaans Liften.

Zondag 20 augustus:
Ook deze ochtend kwamen de vrouwen om 7.00 om het ontbijt voor te bereiden en werden we weer wakker gezongen door de Roemeense meiden. Om 9.00 zaten we aan het ontbijt. Omdat het zondag was, kregen we eieren bij het ontbijt.
Om 10.30 was er een kerkdienst. Dominee van Ommeren ging voor (in het Nederlands). Dominee Nagy deed de schriftlezingen in het Hongaars en vertaalde de verkondiging ook in het Hongaars. De gebeden waren in het Duits, dat mevrouw Nagy ze van het Duits naar het Hongaars kon vertalen. Mevrouw Nagy is lerares Duits. Tijdens de dienst zongen we ook weer liederen uit het boekje van Stichting HOE. Ook hebben wij als Nederlanders nog een aantal liederen in het Nederlands gezongen voor de gemeente daar. Aansluitend aan de dienst werd er een baby gedoopt door dominee Nagy. De doopplechtigheid was helemaal in het Hongaars.
Om 13.00 was het weer tijd om te eten. Deze keer was het groentesoep, aardappelpuree, kippenpootjes, komkommersalade en als toetje een soort bowl van verschillende vruchten.
De middag was vrij om zelf te besteden. Er werden weer spelletjes gedaan, boeken gelezen, muziek geluisterd en van de zon genoten.
Om 17.00 was het tijd om de gemeente van Iermata kennis te laten maken met Vlagtwedde. In de kerk werd door Rik Korvemaker en Arnold van Ommeren een presentatie gehouden over Vlagtwedde en werden er foto’s van Vlagtwedde getoond. Ook nu was de tolk weer aanwezig om de presentatie te vertalen van het Engels naar het Hongaars.
Het eten stond om 19.00 weer voor ons klaar. We aten rundvlees, aardappeltjes, kool en als toetje lekkere cakejes.
Om 20.00 gingen we kijken hoe de koeien van het hele dorp weer terug kwamen uit het veld. Elke koe zocht zelf zijn eigen huis weer op. Dit was heel grappig om te zien. We volgden nog twee koeien van een gemeentelid naar hun huis en hebben gekeken hoe de koeien werden gemolken.
Ook deze avond werd er weer ‘Amerikaans gelift’. Tegen 22.00 vertelde ds. Nagy dat 20 augustus een nationale feestdag was in Hongarije. Omdat Iermata een Hongaarse gemeente is, was het voor de mensen daar dus ook een beetje feest. In Hongarije werd om 22.00 vuurwerk afgestoken. Dit was vanaf de dijk een beetje te zien in de verte. We zijn met een groepje jongeren naar de dijk geweest om te kijken.

Maandag 21 augustus:
Zoals elke morgen, waren deze dag de vrouwen om 7.00 uur aanwezig om het ontbijt klaar te maken. We ontbeten deze morgen om 8.00, omdat we om 9.00 met de auto vertrokken naar Misca. Daar brachten we een bezoek aan een opvangtehuis voor kinderen waarvan de ouders verslaafd waren. In dit opvangtehuis wonen 3 meisjes en 6 jongens. Helaas waren de kinderen er nu niet, omdat het vakantie was. De kinderen waren nu bij hun ouders, waar ze waarschijnlijk aan het werk moeten om geld te verdienen om de verslaving van hun ouders te bekostigen. Ook gingen we in Misca naar een boerderij. Deze boerderij was met 19 koeien de grootste in de omgeving. De melk van deze koeien wordt geleverd aan een zuivelfabrikant in Nederland. Na het bezoek aan de boerderij gingen we terug naar het opvangtehuis. Hier kregen we eten. Op het menu stond: soep, kippenpootjes, rijst en augurken. Als toetje kregen we pannenkoeken met jam. Dit hebben ze speciaal voor ons gemaakt, omdat wij uit Nederland komen.
Om 15.30 vertrokken we weer uit Misca. Voordat we teruggingen naar Iermata, gingen we eerst nog een keer naar het bronnenbad in Madáras. We hebben daar nog anderhalf uur lekker kunnen zwemmen én douchen.
We waren om 20.30 terug in Iermata, waar we bijna direct weer aan tafel konden. We aten komkommersalade, kleine koude gehaktballetjes en tarhonya (fijne korrels van pasta). Het toetje bestond deze keer uit kleine croissantjes en broodjes met jam erin.
’s Avonds hadden we weer tijd voor onszelf. Met een aantal jongeren zijn we een stukje gaan lopen en hebben we even bij wat Roemeense jongeren gekeken. Verder werd de avond weer gevuld met wat kletsen en spelletjes spelen.

Dinsdag 22 augustus:
Ook deze ochtend ontbeten we weer om 8.00, omdat er weer een uitstapje op het programma stond. Er gingen deze dag ook 20 gemeenteleden van de kerk in Iermata met ons mee. Deze mensen waren al heel lang niet meer een dagje uit geweest en daar kregen ze nu de gelegenheid voor. Om 9.00 vertrokken we met de hele groep van ongeveer 50 mensen naar Uileacu de Beius, een dorpje in de bergen ongeveer 150 km bij Iermata vandaan. Hier woont dominee Boris. We hebben daar de peuterschool en de kerk bekeken. Om 13.30 kregen hadden we een maaltijd met elkaar in het gebouw waar ook de peuterschool is gevestigd. We kregen goulashsoep en als toetje allerlei cakejes en een soort oliebollen.
Om 14.15 vertrokken we richting Chiscau, waar we een grot hebben bezichtigd. Dit was een erg mooie grot met in het midden het skelet van een Karpatische beer die vroeger in de grot heeft geleefd. Binnen in de grot was de temperatuur ongeveer 10 graden Celsius. Toen we weer buiten stonden, hadden we nog even de gelegenheid om de vele souvenirtentjes te bekijken en eventueel iets te kopen. We vertrokken om 17.15 weer richting Iermata.
Tegen 20.30 waren we weer en stond het eten alweer bijna op tafel. We kregen schnitzels, aardappel-eiersalade en als toetje een soort donuts.
Omdat dit de laatste avond was dat we in Iermata zouden zijn, wilde dominee Joszef nog iets tegen ons zeggen. Hij vertelde zijn persoonlijke getuigenis. Dit was erg mooi.
Na het eten moesten we al zoveel mogelijk spullen inpakken, omdat we de volgende dag al vroeg zouden vertrekken. Nadat we daarmee klaar waren, was het voor de laatste keer tijd om nog even met de Roemeense meiden te kletsen en wat spelletjes te doen, waaronder darten. Al met al was het weer een gezellige avond en een leuke dag.

Woensdag 23 augustus:
Deze ochtend stonden we al heel vroeg op, om 6.00. We moesten alle bagage voor het ontbijt hebben ingepakt en in het busje geladen. We ontbeten om 7.00, ons allerlaatste ontbijt in Roemenië. Na het ontbijt was het tijd om onze gastheer en –dames te bedanken voor alles wat zij de afgelopen dagen voor ons hebben gedaan. We kregen van ds. Joszef allemaal nog een kruisje mee, met daarop de tekst: ‘Gott ist die Liebe’. Hij zei erbij dat we nou nooit meer zonder kruis konden leven. Het was nu toch echt tijd om afscheid te gaan nemen van dominee Joszef en zijn gemeente. Er werden weer heel veel handen geschud. Ook hebben we nog een aantal groepsfoto’s gemaakt. Toen was het, om 8.00, tijd om te vertrekken. We reden luid toeterend en zwaaiend het dorpje uit. We hadden nog een hele reis voor de boeg. We reden naar de grensovergang bij Oradea. Deze bereikten we om 9.30, maar omdat we de tijdsgrens ook weer passeerden, konden we onze horloges weer een uur achteruit zetten en was het ineens nog maar 8.30. We hadden dus nog een uur extra. Het was best druk bij de grens tussen Roemenië en Hongarije, we hebben een half uur bij de grens gestaan. Na een heel stuk door Hongarije rijden, bereikten we om 13.15 de grens tussen Hongarije en Slowakije. De reis door Slowakije was erg mooi. Het landschap is heel erg mooi met vele bergen. Sommige bergen waren zelfs zo hoog dat het topje ervan werd bedekt door de wolken. Dit was echt prachtig om te zien en het was dus ook niet erg dat we een heel stuk door Slowakije moesten rijden. Om 19.45 passeerden we de grensovergang tussen Slowakije en Polen. We waren in het 7e land waar we tijdens deze reis door zouden komen. Een uur later, om 20.45, kwamen we aan bij pension ‘Het groene dak’, waar we die nacht zouden gaan slapen. Het was de bedoeling dat we buiten in tenten zouden gaan slapen, maar het was regenachtig weer en het was inmiddels ook al donker geworden. De eigenaren van het pension boden aan dat we allemaal binnen mochten slapen. De volwassenen en de meiden kregen kamers aangeboden en de jongens sliepen met elkaar in een soort tussenruimte dat ingericht was als huiskamer. We hadden in het pension ook de mogelijkheid om nog iets te eten, want we hadden nog geen avondeten gehad. Na nog even gezellig eten en kletsen, was het dan om 0.30 tijd om ons bedje op te zoeken.

Donderdag 24 augustus:
Dit was ongetwijfeld de meest indrukwekkende dag van de hele reis, we brachten een bezoek aan voormalig concentratie- en vernietigingskamp Auschwitz-Birkenau.
We stonden ook nu weer vroeg op, omdat we na een aantal dagen in Roemenië, vandaag voor het eerst weer de gelegenheid hadden om te douchen. Daar werd ook gretig gebruik van gemaakt. Ook moest voor het ontbijt alle bagage weer zijn ingepakt. We ontbeten om 7.45 en tegen 8.30 vertrokken we richting Auschwitz. Dit was nog ongeveer 40 km rijden.

Toen we tegen 9.30 bij museum Auschwitz aankwamen, stond onze gids al op ons te wachten. Zij leidde ons rond over het voormalig kampterrein. Ze leidde ons eerst rond door Auschwitz 1. Dit was aan het begin van de oorlog een gevangenis voor Poolse politieke gevangenen. We liepen door enkele barakken en onze gids vertelde heel veel over de geschiedenis van het kamp en van alle verschrikkelijke dingen die daar zijn gebeurt. Ze liet ook een aantal verschillende strafcellen zien en we hebben gekeken bij de doodsmuur, waar gevangenen die de regels overtraden, ter dood werden gebracht. Ook hebben we een kijkje genomen in een van de gaskamers en crematoria. In een van de barakken die we hebben bekeken, is achter glazen wanden te zien wat de Duitsers allemaal achter hebben gehouden van de spullen die de mensen meenamen naar het kamp. Er lagen ontelbaar veel koffers, brillen, borstels, potten en pannen. Ook was er 7 ton menselijk haar te zien, dat werd afgeknipt nadat de mensen ter dood waren gebracht. Verder waren er in de barakken foto’s en collages te zien van hoe het kamp er tijdens de oorlog uitzag en was er zeer veel informatie te lezen in verschillende talen. Tegen 11.45 was de rondleiding door Auschwitz 1 ten einde. We hadden nu een kwartiertje pauze, zodat we even een broodje konden eten. Om 12.00 gingen we in de auto’s naar Birkenau (Auschwitz 2), het ‘echte’ vernietigingskamp. Dit kamp lag ongeveer 3 km verderop. De gids ging ook met ons mee, zodat ze ons de weg kon wijzen en ook tekst en uitleg over Birkenau kon geven. We hebben in Birkenau ook een aantal barakken bekeken, onder andere een toiletgebouw, waar 2000 gevangenen hun behoeftes moesten doen. Ze kregen daar elke dag twee keer een halve minuut de tijd voor. Ook hebben we een slaapbarak bekeken, met stapelbedden van 3 hoog. Per verdieping van het bed lagen ongeveer 12 mensen te slapen. Na het bekijken van de barakken liepen we door naar het perron waar de trein stopte en waar de mensen werden geselecteerd. Daarna liepen we door naar de plek waar vroeger 2 gaskamers/crematoria hebben gestaan. Het is heel vreemd om op dezelfde plek te lopen waar tijdens de oorlog de mensen hun laatste wandeling maakten voor zij ter dood werden gebracht. Van de gaskamers/crematoria is niet veel meer over, alleen de puinhopen liggen er nog. Vlak voor de bevrijding van Auschwitz-Birkenau hebben de Duitsers deze gebouwen opgeblazen om zo de bewijzen te vernietigen. De puinhopen hebben zijn na de oorlog blijven liggen, om zo aan de wereld te laten zien dat het echt was, dat er echt gebouwen hebben gestaan waar verschrikkelijke dingen zijn gebeurd. Toen het kampterrein een aantal jaren na de oorlog een museum werd, is er besloten om de crematoria niet opnieuw op te bouwen, omdat mensen anders zouden kunnen zeggen dat er tijdens de oorlog geen gebouwen hebben gestaan.
Tussen de plekken waar eerst 2 crematoria hebben gestaan, is nu een monument gemaakt. Het monument bestaat uit liggende stenen, die de graven van al die mensen die in het kamp zijn omgekomen, symboliseren. Verder zijn er rechtopstaande stenen, die een schoorsteen van een van de crematoria symboliseert. Op de grond voor het monument zijn platen aangebracht, waar in de 21 talen van de slachtoffers iets staat geschreven.
Na het bezichtigen van dit gedeelte van het museum, gingen we met de auto weer terug naar Auschwitz 1. Hier werd van 13.30 tot 13.45 nog een film getoond over de bevrijding van Auschwitz-Birkenau.

Tegen 14.00 vertrokken we weer bij Auschwitz om nog een stuk te rijden. Helaas ging de rit deze middag niet zo voorspoedig. Tijdens een van de keren dat we een verkeerde afslag hadden genomen, was het heel moeilijk om alle vier de auto’s weer bij elkaar te krijgen.
Dhr. Smith stond boven aan een afrit, maar de andere auto’s waren de afrit al voorbij en moesten een heel stuk omrijden. Dhr. Smith heeft bij een bezinepomp op de andere auto’s gewacht. Toen hij en zijn inzittenden een wit busje met daarachter een grijze auto zagen rijden, zijn zij ook weer op weg gegaan, maar het bleken verkeerde auto’s te zijn. Maar dhr. Smith zat nu op de goede weg en kon niet zomaar weer stoppen. Hij is toen doorgereden richting Wrocław. Omdat de auto’s al te ver uit elkaar waren, was het niet meer mogelijk om contact te leggen via de 27 MC bakjes. Gelukkig hadden de meeste mensen ook een mobiele telefoon mee en kon er wel contact worden gezocht met de andere auto’s.
Ongeveer 70 km verderop is het gelukt om elkaar weer te vinden op een parkeerplaats langs de weg. Hier werd afgesproken dat we nog tot 18.00 door zouden rijden en daarna van de snelweg af zouden gaan om een slaapplaats te gaan zoeken. Voor deze nacht was er nog niks besproken, omdat we van tevoren niet precies wisten hoever we deze dag zouden komen. We hebben bij verschillende pensions/motels/hotels gevraagd of ze nog plaats hadden voor 19 personen. Helaas was dit in heel veel gevallen niet mogelijk. Toen we ongeveer 10 keer ‘nee’ hadden gehoord, begon de moed ons een beetje in de schoenen te zinken. We zaten op dat moment al in de grote stad Wrocław. Het is heel moeilijk om met 4 auto’s zo’n grote stad te doorkruisen. Ook begon het inmiddels al weer donker te worden.
We hebben geprobeerd zo snel mogelijk de stad weer uit te komen. Dit viel niet echt mee. Toen we eindelijk weer op de snelweg zaten, kwamen we al gauw een motel tegen. Helaas was hier ook geen plaats voor ons. Maar gelukkig was er een aantal kilometer verderop was er weer een motel. Hier hadden ze nog wel genoeg kamers vrij. Het was inmiddels al 22.15. Ook hadden we door alle drukte nog geen avondeten gehad. Bij het motel was ook een klein eettentje. De vrouw die daar werkte kreeg bijna de schrik van haar leven dat er ineens nog 19 mensen aankwamen die allemaal eten moesten. We aten (alweer) patat met een schnitzel. Rond 23.00 had iedereen eten. Na het eten hebben we binnen in het motel nog even nagezeten en genoten van deze laatste avond van de reis. Bert was al naar bed toen Jan ineens naar de wc moest. Jan ging hiervoor naar hun kamer waar Bert lag te slapen, maar kwam al heel snel weer terug. Bert had de deur op slot gedraaid toen hij naar bed ging. Met man en macht is er geprobeerd om Bert wakker te krijgen. De hele bovenverdieping van het motel was inmiddels wakker, maar Bert bleef lekker slapen. Na enige tijd werd hij gelukkig toch wakker en konden Jan, René en Aike ook naar bed.

Vrijdag 25 augustus:
Dit is de allerlaatste dag van onze reis. Vanavond zullen we allemaal weer in ons eigen bed slapen. We stonden deze morgen weer vroeg op, omdat we nog een behoorlijk lange reis voor de boeg hadden. Zoals we ondertussen waren gewend, moest ook nu weer de bagage ingeladen zijn voor we aan het ontbijt begonnen. Na het ontbijt hebben we nog een groepsfoto laten maken, want tijdens de hele reis was er nog geen foto gemaakt waar alleen de hele groep Nederlanders op stond. Na het maken van de foto’s, gingen we weer op weg. Een paar uur later bereikten we de grens met Duitsland en dan heb je toch al wel het gevoel dat je heel dicht bij huis bent. We stopten vlak over de grens even om Kaffee und Kuchen te nuttigen. Daarna reden we bij Berlijn langs en via Magdeburg en Hannover weer richting Bremen. Tussen Hannover en Bremen stopten we tegen 15.00 om voor de allerlaatste keer samen te eten. We stopten bij een wegrestaurant/Burger King. We mochten kiezen of we ons eten bij het restaurantgedeelte of bij het Burger King-gedeelte wilden halen. Het allermooiste bij dit restaurant waren de wc’s. Als je klaar bent en je hand voor een sensor heen en weer beweegt, spoelt de wc door en draait de bril rond om te worden schoongemaakt. Als je je hand voor een sensor bij de kraan beweegt, begint het water te stromen en als je je hand voor de sensor bij de papierautomaat beweegt, krijg je een stuk papier om je handen mee te drogen. Rik vond de wc’s zo leuk dat hij het ging filmen.
Na deze leuke onderbreking reden we verder richting Bremen. Maar ongeveer 35 km voor Bremen zagen we de gevreesde borden boven de weg hangen: “STAU”. We hebben even stil gestaan en een stukje langzaam gereden, maar al snel kon het gaspedaal weer worden ingetrapt. Maar niet veel later stonden we alweer stil. Het duurde deze keer ongeveer 3 kwartier voor we weer echt lekker door konden rijden. We reden Bremen voorbij en reden via Oldenburg en Leer richting Nederlandse grens. Deze grens passeerden we rond 19.45. En wat schetste onze verbazing bij de grensovergang? De marechaussee stond te paspoorten te controleren. De hele terugreis hadden we er grapjes overgemaakt, omdat je bij de Nederlandse grens bijna nooit wordt gecontroleerd. Iedereen lag in een deuk toen we werden aangehouden. Maar alles was in orde en ook de mensen van de marechaussee konden met ons mee lachen, toen we hadden uitgelegd dat we net terugkwamen uit Roemenië. Vlak na de grensovergang stopten we bij een benzinepomp om de auto’s voor de laatste keer bij te tanken en om voor het eerst in 9 dagen weer voet op Nederlandse bodem te zetten. Na deze korte stop reden we door naar Vlagtwedde. Maar voordat we naar de kerk gingen, reden we eerst nog even langs café Wilhelmina, die die nacht was afgebrand. Om 20.15 arriveerden we bij de kerk, waar alle ouders al stonden te wachten. Iedereen begon direct al zijn verhalen te vertellen. Toch vond iedereen het jammer dat de reis alweer afgelopen was.